با وجود بناهای تاریخی، موزه‌ها و طبیعت منحصربه‌فرد، گردشگری تهران هنوز نتوانسته به منبع درآمد پایدار و توسعه شهری تبدیل شود؛ نبود زیرساخت‌های کافی و برنامه‌ریزی جامع، از معرفی کامل پایتخت به گردشگران داخلی و خارجی جلوگیری می‌کند.
در حالیکه تهران به عنوان پایتخت کشور، از ظرفیت‌های گسترده گردشگری در حوزه‌های تاریخی، فرهنگی و طبیعی برخوردار است؛ اما این ظرفیت‌ها همچنان به صورت کامل مورد استفاده قرار نگرفته‌اند. با وجود بناهای تاریخی متعدد، موزه‌های ارزشمند، بازارهای قدیمی و طبیعت منحصربه‌فرد در شمال و جنوب شهر، نبود برنامه‌ریزی جامع برای معرفی و توسعه گردشگری شهری باعث شده بخش زیادی از این جاذبه‌ها ناشناخته بمانند.
تمرکز مدیریت شهری در سال‌های گذشته بیشتر بر حل مشکلات روزمره نظیر ترافیک، آلودگی هوا و ساخت‌وسازهای بی‌رویه بوده و نگاه راهبردی به گردشگری شهری کمتر در دستور کار قرار گرفته است. در نتیجه، زیرساخت‌های لازم برای جذب گردشگر، مانند اقامتگاه‌های بومی، مسیرهای گردشگری منظم و خدمات اطلاع‌رسانی شهری، توسعه کافی نیافته‌اند و گردشگری تهران هنوز نتوانسته به منبع درآمد پایدار برای شهر تبدیل شود.
از سوی دیگر، بسیاری از مناطق تاریخی و فرهنگی شهر با کمبود امکانات، فرسودگی بناها و نبود نگهداری مناسب روبه‌رو هستند. در کنار این مسئله، ضعف در تبلیغات و معرفی ظرفیت‌های گردشگری پایتخت در سطح ملی و بین‌المللی نیز مانع جدی برای جذب گردشگران به شمار می‌رود. توسعه گردشگری شهری نه تنها می‌تواند موجب رونق اقتصادی و اشتغال‌زایی شود، بلکه با بهبود چهره شهر و افزایش حس تعلق شهروندان، نقش مؤثری در ارتقای کیفیت زندگی شهری خواهد داشت.
انوشیروان محسنی بندپی با اشاره به وضعیت گردشگری در شهر تهران اظهار می‌کند: شهر تهران از ظرفیت‌های گسترده‌ای در بخش گردشگری برخوردار است و هم جاذبه‌های گردشگری و هم جاذبه‌های تمدنی دارد؛ این شهر یک چهارراه مواصلاتی محسوب می‌شود و ۵۰ درصد از تمام دفاتر خدمات مسافرتی کشور در تهران قرار دارد. با این حال در زیرساخت‌های گردشگری کمبود وجود دارد؛ اقامتگاه‌های کافی در پایتخت وجود ندارد. در حالیکه به عنوان مثال در هر کدام از شهرهای دوبی یا استانبول حدود ۸۰۰ هتل وجود دارد، اما کل تهران دارای ۱۳۸ هتل بوده و این تفاوت مشهود است.
وی ادامه می‌دهد: زمین در تهران قیمت بالایی دارد و بیشتر به جنبه‌های تجاری نگاه می‌شود و توجه کمتری به جنبه‌های گردشگری می‌شود. با توجه به قانون برنامه هفتم مشوق‌هایی در نظر گرفته شده است تا کلان‌شهرها پای کار بیایند و در این حوزه وضعیت بهتری پیدا کنیم. حذف عوارض ساختمانی ساخت هتل، ایجاد تسهیلات ترکیبی کاربری ساختمان و معافیت گمرکی برای ورود تجهیزات هتل از جمله این مشوق‌ها هستند.
استاندار اسبق تهران همچنین خاطرنشان می‌کند: تهران ویژگی‌های خاص خودش را دارد و باید برای ۲۴ ساعتش برنامه ریزی کرد؛ قرار بود در سوم و چهارم تیرماه امسال گردشگری پایدار شهری را به صورت جهانی در تهران برگزار کنیم که متأسفانه به اتفاقات جنگ برخوردیم و عقب افتاد. برای همه اوقات شبانه روز می‌توان برای ماندگاری و گردشگری برنامه ریزی کرد؛ در این خصوص استانداری برنامه‌های خوبی دارد تا تهران در مسیر بهبود گردشگری قرار بگیرد.
سید احمد علوی رئیس کمیته گردشگری شورای شهر تهران در این خصوص می‌گوید: تهران را پایتخت سیاسی، اقتصادی و اداری می‌شناسند؛ اما در این شهر ظرفیت فرهنگی را چقدر می‌شناسند؟ تهران پرجمعیت ترین شهر کشور و در دنیا جزو به نام ترین شهرهاست و از آن به عنوان ابرشهر یاد می‌کنند. به جایی رسیده‌ایم که در آخر هفته‌ها این شهر مقصد گردشگری نیست و مردم در خروجی‌های شهر تهران قرار دارند. ما نتوانستیم هویت شهر تهران را به مردم منتقل کنیم چرا که از روش‌های سنتی جذب مخاطب استفاده کردیم. اصفهان و شیراز یک مقصد گردشگری تلقی می‌شود، اما در تهران چقدر توانستیم از تبلیغات مدرن تر استفاده کنیم؟ باید فناوری‌های نوین را به کار ببریم تا در تبلیغات روند رو به رشدی را طی کنیم.
وی اضافه می‌کند: در دنیا از گردشگری به عنوان یک اقتصاد پایدار یاد شده و اگر توجه ویژه به آن نشود از دنیا عقب می‌مانیم؛ دسترسی به اماکن گردشگری، تبلیغات و اطلاع رسانی، آموزش، مدیریت محیطی و مساله امنیت و مدیریت شهری از عوامل موثر بر صنعت گردشگری تهران هستند. نواقص گردشگری در تهران؛ فقدان جامعیت و یکپارچه‌سازی، عدم هماهنگی بین نهادهای مرتبط، عدم تمرکززدایی همراه با تمایل به استفاده از منافع و فقدان چشم انداز محلی است.