بعد از بهمن ۵۷، یکی از دغدغه‌های اصلی انقلابیون (راست و چپ) تسویه حساب با سرمایه‌داران و تولیدکنندگان موفق و انتقام ایدئولوژیک از آنها بود.
تا اینکه چهارم دی ماه سال ۱۳۵۸ مهدی بازرگان مصوبه شورای انقلاب مبنی بر مصادره شدن صنایع بزرگ را تحت عنوان “قانون حفاظت و توسعه از صنایع ایران” در حضور رسانه‌ها خواند.
در این مصوبه آمده بود:
در رژیم غاصب شاهنشاهی صنایع ایران بر پایه صنعت و اقتصاد وابسته به سرمایه داری غارتگر جهانی به وجود آمده بود اینک نجات صنعت و اقتصاد کشور ایجاب می‌کند اقدامی قاطع در جهت احیا و اداره صحیح و توسعه آنها به عمل آید.
با این بیانیه، برخی از سرمایه‌داران کشور را ترک کردند، برخی نیز متواری و پنهان شده بودند و آن‌هایی که مانده بودند در ترس و وحشت زندگی می‌کردند چرا که انقلابیون ۵۷ ، بسیاری از سرمایه داران و فعالین کسب و کار را دستگیر کردند.
در نهایت این اقدام باعث شد، صنایع بزرگ ملی (بخوانید دولتی) شدند و اموال ۵۳ نفر از سرمایه‌داران معروف، که موتور متحرکه رشد و پیشرفت ایران آن دوران بودند، در خیانتی بزرگ مصادره شد و مالکیت آنها که در ابتدا قرار بود ملی بشود، در نهایت به بنیاد مستضعفان داده شد.
مصادره‌های انقلاب ۵۷ که به اسم بی مسمای قانون حفاظت و توسعه صنایع ایران مشهور شد، با اصل ۴۴ قانون اساسی تکمیل و زمینه‌ساز یک غارت بی شرمانه در سطحی بسیار گسترده شد.
روزنامه اطلاعات كه در آن زمان هنوز خودش مصادره نشده بود، فهرست برخی از افراد را كه شركت‌ها، موسسات و كارخانه‌های آنان مشمول اين قانون قرار می‌گرفت منتشر کرد:
خيامی(ایرانخودرو)، ايروانی(کفش ملی)، برخوردار (پارس الکتریک، سرامیک البرز و…) لاجوردی (گروه صنعتی بهشهر، پلی‌اکریل و…)، توکلی (کبریت توکلی،موتوژن و…) خسروشاهی (تولی‌پرس، گروه صنعتی مینو و…) اصغر قندچی (ایران کاوه یا همان سایپادیزل فعلی) و …
بسیاری از انقلابیون ۵۷ که با توهمات خود تولید و صنعت ملی ایران را نابود کردند، بعدها اعتراف کردند که این مصادره‌ها اشتباه بوده و بسیاری از این سرمایه‌داران هیچ ارتباطی سیاسی با دولت شاهنشاهی پهلوی نداشتند و دارای هیچ نقطه تاریک یا مبهمی نبوده‌اند.
زندگی بسیاری از این کارآفرینان شرافتمند در شرایط غم‌انگیز و تاسف‌آوری دنبال شد و به پایان رسید، برخی از غم و ناراحتی زیاد جوانمرگ شدند و دق کردند، برخی آواره کشورهای دیگر شدند و بسیاری از آنها در فقر از دنیا رفتند. این اعترافات دیر هنگام و بی‌فایده انقلابیون۵۷ زمانی گفته شد که اکثر آن کارخانه‌ها و شرکت‌ها یا ورشکست شده بودند، یا در معرض ورشکستگی و نابودی بودند.
حالا امروز بعد از حدود نیم قرن اشتباه، انقلابیون دو آتشه هنوز برایشان عبرت نشده که این روش حکمرانی چه بلایی سر یک کشور می‌آورد.
حسین شریعتمداری در کیهان پیشنهاد مصادره استارت‌آپ‌ها و نشاندن افراد انقلابی نظام بر صندلی مدیریت اسنپ و دیجی کالا و ازکی را دارد.
و این اتفاق بعد از ۱۴ ماه به روش نوینی رقم می‌خورد و دیجی کالا به همراه اول واگذار می‌شود.
به زودی باید با مدیریت مدیران تراز اول انقلاب امثال حجت عبدالملکی و یاسرجبراییلی و رفقایشان در استارت‌آپ‌ها، منتظر اسنپ و دیجیکالا اسلامی باشیم تا همین بلایی که سر ایرانخودرو و کفش ملی آمد سر استارت‌آپ‌ها هم بیاید.
