عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاددانشگاهی در خصوص نقش تاب‌آوری در صنعت گردشگری پس از جنگ گفت: تاب‌آوری به معنای توانایی بازگشت یک جامعه یا ساختار به وضعیت اولیه پس از تحمل فشار، آسیب یا بحران است. جامعه‌ای که از ظرفیت ترمیم برخوردار باشد، طبیعتاً در حوزه گردشگری نیز پویاتر عمل خواهد کرد.
دکتر حامد بخشی عنوان کرد: برای افزایش تاب‌آوری در کسب‌وکارهای گردشگری راهبردهایی وجود دارد که یکی از مهم‌ترین آن‌ها تنوع‌بخشی به منابع درآمدی است. تنوع همواره یکی از عوامل کلیدی در ایجاد تاب‌آوری محسوب می‌شود. برای مثال هتل‌ها می‌توانند علاوه بر خدمات اقامتی، به ارائه خدمات جانبی همچون برگزاری کنفرانس‌ها، اجاره سالن‌های چندمنظوره و ارائه امکانات اقامت طولانی‌مدت با تخفیف‌های ویژه بپردازند. این اقدامات سبب می‌شود که حتی در دوره‌های رکود گردشگری، این مراکز با اندکی تغییر در مدل کسب‌وکار، تاب‌آوری خود را حفظ کنند.
وی افزود: علاوه بر این حمایت‌های دولتی و خصوصی نیز نقش مهمی در عبور کسب‌وکارها از دوره‌های بحرانی دارند. ازجمله این حمایت‌ها می‌توان به معافیت‌های مالیاتی، ارائه تسهیلات و وام‌های بلندمدت اشاره کرد. این نوع حمایت‌ها می‌توانند بقای کسب‌وکارها را تا رسیدن به دوره رونق تضمین کنند. نمونه‌هایی وجود دارد که در دوران جنگ، مراکز اقامتی اقدام به ارائه خدمات رایگان یا با تخفیف‌های ویژه کرده‌اند. این اقدامات بیشتر از منظر مسئولیت اجتماعی تعریف می‌شوند تا سودآوری مستقیم، اما می‌توانند در بلندمدت به توسعه برند و تقویت جایگاه آن مجموعه در دوران رونق منجر شوند.
عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاددانشگاهی تصریح کرد: در پایان باید به یک ظرفیت مهم و مغفول در بازسازی گردشگری پس از جنگ اشاره کرد و آن جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی کشور است. به ویژه در حوزه جاذبه‌های ملی که توجه کافی به آن صورت نگرفته است؛ به عنوان مثال آرامگاه امام محمد غزالی در خراسان یکی از نمونه‌های شاخصی است که پتانسیل بسیار بالایی برای جذب گردشگر از جهان اسلام دارد.
بخشی ادامه داد: در صورت وجود اراده‌ای جدی و عزم ملی چنین جاذبه‌هایی می‌توانند به یکی از ارکان اصلی توسعه گردشگری داخلی و خارجی تبدیل شوند.