شاید فکر کنید سردترین نقاط جهان خالی از سکنه هستند. اما برخلاف تصور، هستند شهرها یا روستاهایی که با وجود سرمای بیش از اندازه، ساکنان حاضر به ترک آن سرزمین نشده‌اند.
جمهوری یاقوتستان در شرق دور روسیه یکی از سردترین مناطق مسکونی جهان است. ناتالیا ساپرونوا، عکاس خبری، تقریباً ۲ماه را صرف مستندسازی زندگی روزمره مردم در جامعه اویمیاکن در یاقوتستان کرد.
اویمیاکن در شمال شرقی سیبری در قطب سرما در ساحل چپ رودخانه ایندیگیرکا در یاقوتستان واقع شده است و حدود ۲۰۰۰نفر جمعیت دارد. این فلات در یک فرورفتگی کاسه‌ای شکل بزرگ به نام فرورفتگی اویمیاکن قرار دارد که دارای آب و هوای خشک، نیمه ابری و یخبندان است. در فوریه ۱۹۳۳، یک ایستگاه هواشناسی در تومتور دمای هوای نزدیک به سطح زمین را ۶۷.۷- درجه سانتی‌گراد ثبت کرد که کمتر از چند درجه گرم‌تر از رکورد ۶۹.۶- درجه سانتی‌گراد ثبت شده در سال ۱۹۹۱ در گرینلند بود.
ناتالیا با عکاسی از گله گوزن شمالی مردم اونکی در سیبری که تحت‌تأثیر معدنکاری و اثرات جنگل‌زدایی و آلودگی آب بر فرهنگ و محیط‌زیست قرار گرفته‌اند، یاقوتستان را کشف کرد که به‌دلیل دمای بسیار سرد زمستانی‌اش شناخته شده است. او گفته: «با کنجکاوی در مورد اویمیاکن، می‌خواستم فرهنگ محلی پرورش اسب، گاو و گوزن شمالی را درک کنم و اینکه چگونه مردم در سرمای شدید زندگی می‌کردند و زنده می‌ماندند.»
در زمان شوروی، بسیاری از زندانیان و تبعیدیان پس از آزادی نتوانستند منطقه را ترک کنند و در محل ماندند. در روستای اویمیاکن در مدرسه متوسطه، یک موزه تاریخ محلی وجود دارد که به نویسندگان، شاعران، هنرمندان، شخصیت‌های فرهنگی و دانشمندانی که در این مناطق محکومیت‌های زندان را گذرانده یا به تبعید فرستاده شده‌اند، اختصاص داده شده است. همچنین بنای یادبودی برای قربانیان سرکوب استالینی به نام زنگ خاطره وجود دارد. امروزه بزرگراه کولیما امکان حمل‌ونقل بنزین و زغال سنگ را از این منطقه فراهم می‌کند.
جالب است بدانید به‌دلیل سرما، چندین‌ماه از سال، هواپیماها در اویمیاکن فرود نمی‌آیند. جامعه اویمیاکن امیدوار است که دولت یاقوتستان کمک‌های مالی برای زیرساخت‌های لازم برای زندگی روزمره و پرورش دام را به آنها اختصاص دهد.
