رئیس میراث فرهنگی به همراه روسای دانشگاه‌های شهرستان زرند از رد پای دایناسور کشف شده در منطقه ده‌علیرضای دشتخاک بازدید کردند.
رئیس میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری زرند امروز ۲۴ فروردین در حاشیه این بازدید اظهار کرد: به منظور بررسی اهمیت این کشف در زمینه گردشگری و حفاظت از میراث طبیعی، این بازدید انجام شد.
محمد اسلامی با اشاره به قابلیت‌های بالقوه این کشف در جذب گردشگران، گفت: این رد پای دایناسور نه تنها یک اثر تاریخی و علمی با ارزش است بلکه می‌تواند به یک جاذبه گردشگری منحصر به فرد تبدیل شود.
وی افزود: وجود چنین شواهدی از دایناسورها می‌تواند به ترویج گردشگری علمی و تخصصی کمک کند و فرصتی برای درک بهتر از تاریخ زمین‌شناسی و زیست‌محیطی فراهم آورد.
رئیس میراث فرهنگی زرند تأکید کرد: اقدامات لازم برای حفاظت از این ردپا و ایجاد شرایط مناسب برای بهره‌برداری گردشگری از آن به زودی آغاز خواهد شد.
سمن میرزایی رئیس دانشگاه آزاد واحد زرند نیز در این بازدید، بر اهمیت آموزش و پژوهش در زمینه دیرینه‌شناسی تأکید کرد و گفت: این کشف می‌تواند برای دانشجویان و محققان فرصت‌های بیشتری برای تحقیق و بررسی فراهم کند و در توسعه برنامه‌های آموزشی در این زمینه مؤثر باشد.
به گزارش ایسنا، در این بازدید، مقامات محلی و فعالان گردشگری نیز حضور داشتند و درباره امکان برنامه‌ریزی برای برگزاری تورهای آموزشی و علمی در منطقه بحث و تبادل نظر کردند. به طور خاص، بر ایجاد زیرساخت‌های مناسب برای بازدید گردشگران و فعالان علمی از این منطقه تاکید شد.
این کشف ارزشمند، فراتر از جنبه‌های علمی، به عنوان یک فرصتی برای توسعه پایدار گردشگری در شهرستان زرند به شمار می‌رود، که می‌تواند به اشتغال‌زایی و رشد اقتصادی این منطقه کمک کند.
به گزارش ایسنا، عملیات پی‌جویی دایناسورها در اواخر تابستان ۱۳۸۱، تیم مشترک ایران و برزیل در «دره نیزار»، واقع در روستای «ده علیرضا» در شمال زرند کرمان، موفق به شناسایی آثار اسکلتی دایناسورها شامل یک دندان دایناسور گوشت‌خوار تروپود و قطعاتی از استخوان‌های نامعین در روستاهای اطراف زرند شدند.
همچنین رد پای یک دایناسور گیاه‌خوار که به صورت مایل و بر روی یک دیوارهٔ شیب‌دار قرار گرفته‌است، در کاوش‌های اخیر کشف شد. بخشی از رد پای این دایناسور که حدود ۱۸۰ میلیون سال پیش در عصر ژوراسیک می‌زیسته، به دلیل بی‌توجهی از بین رفته‌است.
این کشف‌ها مشخص کرده‌اند که همزمان دایناسورهای گیاه‌خوار و گوشت‌خوار در ایران ساکن بوده‌اند.