دریاچه گهر، نگین فیروزه‌ای زاگرس در قلب اشترانکوه لرستان، بر اثر زمین‌لرزه‌ای باستانی شکل گرفته و امروز به یکی از رؤیایی‌ترین مقاصد طبیعت‌گردی ایران تبدیل شده است.
به گزارش چمدان‌خبر، دریاچه گهر در منطقه حفاظت‌شده اشترانکوه و میان شهرهای دورود، الیگودرز و ازنا واقع شده است. این دریاچه برخلاف بسیاری از دریاچه‌های طبیعی، بر اثر رانش سنگ و خاک ناشی از یک زمین‌لرزه بزرگ در گذشته‌های دور پدید آمده و به واسطه انباشت آب پشت یک سد طبیعی سنگی شکل گرفته است.
قدیمی‌ترین مستندات مربوط به این دریاچه به دوره قاجار بازمی‌گردد. «آ-رودلر»، زمین‌شناس اتریشی، نخستین بار در سال ۱۸۸۸ میلادی آن را توصیف کرد. سه سال بعد «ایزابلا بیشاپ» جهانگرد انگلیسی، گهر را «دریاچه ایران» نامید و «ژان ژاک دومرگان» فرانسوی نیز نخستین عکس مستند از آن را ثبت کرد.
گهر از دو بخش اصلی تشکیل شده است؛ «گهر بزرگ» با طول ۱۵۰۰ متر و عمق ۴ تا ۳۰ متر و «گهر کوچک» با طول ۵۰۰ متر و عمق ۴ متر. آب این دریاچه‌ها از برف‌های ذوب‌شده اشترانکوه و رودخانه تاپله تأمین می‌شود و شفافیت آن به حدی است که کف دریاچه به‌وضوح دیده می‌شود.
این دریاچه به‌عنوان یک اکوسیستم زنده، زیستگاه گونه‌های گیاهی و جانوری متنوع است. در پیرامون آن جنگل‌هایی با درختان بلوط، بادام و انجیر وحشی وجود دارد و گونه‌هایی مانند پلنگ ایرانی، خرس قهوه‌ای، کل و بز و پرندگانی همچون عقاب، شاهین و کبک در این ناحیه زندگی می‌کنند. آب‌های زلال گهر نیز میزبان ماهی‌های قزل‌آلای خال قرمز و رنگین‌کمان است.
دسترسی به گهر نیازمند آمادگی جسمانی و برنامه‌ریزی است. مسیر الیگودرز با وجود مناظر طبیعی زیبا، از نظر امکانات رفاهی دشوارتر به شمار می‌رود. مسیر متداول‌تر از دورود آغاز می‌شود که پس از ۲۰ کیلومتر با خودرو تا «چشمه خیمه» ادامه دارد و سپس گردشگران باید حدود ۱۸ تا ۱۹ کیلومتر پیاده یا با قاطر طی کنند.
کارشناسان بهترین زمان بازدید از این دریاچه را اواخر بهار تا اوایل پاییز می‌دانند. سفر به گهر مستلزم تجهیزات کامل از جمله کفش کوهنوردی، لباس گرم، چادر مسافرتی، آب آشامیدنی، مواد غذایی و جعبه کمک‌های اولیه است. امکانات اقامتی در اطراف دریاچه محدود بوده و گردشگران باید آمادگی یک سفر ماجراجویانه و کم‌امکانات را داشته باشند.